Pekniety guz u psa, brak mozliwosci operacji. Witam, 2 lata temu wykryłam guz wielkości groszku u mojego psa. Stwierdzono guz nowotworowy sutka. Badania nie wykazały żadnych przerzutów. W międzyczasie zmieniał się rozmiar guzka ale wracał on do "groszkowego" rozmiaru. Przez ostatni weekend sunia była dużo sama w domu i dopiero dziś Mastopatia oznacza zmiany w obrębie sutka (inaczej dysplazja sutka). Jej przyczyny nie są wciąż do końca poznane, ale wielu specjalistów twierdzi, że winne są zmiany hormonalne w organizmie kobiet. Łagodne zmiany najczęściej występują u kobiet pomiędzy 35. a 50. rokiem życia, znacznie rzadziej u tych po menopauzie. @misc{etde_604056, title = {Mammographic appearance of the male breast cancer; Rak sutka u mezczyzn w badaniu mammograficznym} author = {Iwaszkiewicz, K} abstractNote = {Radiological criteria of differentiation of the breast cancer (4 cases) with other benign breast diseases especially gynecomastia has been presented on the basis of mammographies performed on 61 men. Przyczyny i objawy raka sutka u mężczyzn Rak sutka u mężczyzn jest bardzo rzadki, ale może wystąpić. Przyczyny tego typu nowotworu nie są do końca znane, ale istnieją pewne czynniki ryzyka, które mogą zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia choroby. Najważniejszymi czynnikami ryzyka dla mężczyzn są: wiek powyżej 60 lat, obecność guza lub torbieli na sutku, przebyta Chociaż obrzęk, ból i utrata apetytu, a następnie utrata masy ciała są powszechne zarówno w przypadku guzów sutka, jak i gruczolakoraków worka odbytu, istnieją pewne różnice. Psy z guzami sutka będą wykazywały: osłabienie lub zmęczenie; obrzęk kończyn tylnych; nagła utrata apetytu; nagła utrata wagi U suk jest skłonność do występowania mnogich zmian nowotworowych w wielu gruczołach mlekowych i po usunięciu pojedynczego guzka, zwykle występuje wznowa, lub rozwój zmian nowotworowych w sąsiednich pakietach tkanki gruczołowej. Rak sutka u psa - rozpoznanie. Nowotwory złośliwe, zazwyczaj są to raki, mogą zachowywać się bardzo W drugiej listwie rak prosty gruczołu mlekowego o średnim stopniu złośliwości (simple carcinoma GII). W obu listwach były jeszcze guzki łagodne i zmiany dysplastyczne. Rany goją się w miarę dobrze. W płucach zmian nie ma. Nasz chirurg prowadzi sunię bardzo dobrze, ale zawsze zasięgamy opinii na forum. Bardzo boję się o naszą Rak sutka dotyczy zwłaszcza starszych psów i starszych kotów.Dzień jak każdy inny.Jak zwykle, gdy po całodziennej gonitwie masz wreszcie czas by spokojnie usiąść i pobawić … Czytaj dalej guz na sutku psa Mutacja genu BRCA 2 jest istotnym czynnikiem ryzyka zachorowania na raka sutka, raka jajnika, raka żołądka oraz raka trzustki. Warto zaznaczyć, że nosicielami mutacji genów BRCA 1 i BRCA 2 mogą być także mężczyźni. Wówczas ryzyko zachorowania na raka sutka jest u nich znacznie wyższe niż w ogólnej populacji mężczyzn. Rak piersi u mężczyzn stanowi 0,2-0,3 proc. wszystkich raków piersi. Objawy, takie jak guzek, obrzęk, wciągnięcie brodawki sutkowej, zaczerwienienie sutka lub skóry wokół niego czy obecność wydzieliny, mogą świadczyć o obecności raka. aKlU. Rak sutka jest główną przyczyną umieralności kobiet z powodu nowotworów złośliwych. Szacuje się, że na raka sutka zachoruje co dziesiąta kobieta, a tylko co druga będzie miała szansę wyleczenia. Wykrycie raka sutka nie jest proste. Jednak w miarę rozwoju metod diagnostycznych oraz podniesienia świadomości na temat zachorowania na raka piersi, kobiety coraz częściej zgłaszają się do lekarza we wczesnym stadium choroby. Daje to większe możliwości leczenia i w niektórych przypadkach pozwala uniknąć amputacji piersi. spis treści 1. Przyczyny raka sutka 2. Leczenie raka sutka Leczenie chirurgiczne Leczenie oszczędzające Radioterapia Chemioterapia Hormonoterapia Leczenie wspomagające 3. Rekonstrukcja piersi 4. Rak sutka – rokowania rozwiń 1. Przyczyny raka sutka Za rozwój raka piersi, odpowiedzialne jest w części przypadków podłoże dziedziczne. Stąd większe ryzyko zachorowania na raka sutka stwierdza się u kobiety, w której rodzinie chorowała matka, babcia, siostra lub inni krewni w linii żeńskiej. Do tej pory wykryto dwa geny, których mutacje zwiększają ryzyko zachorowania na raka sutka. Kobiety, u których w rodzinie wystąpiły przypadki raka piersi, powinny poddać się badaniom genetycznym w kierunku obecności mutacji (próbka krwi żylnej) i w razie ich wykrycia - wczesnemu postępowaniu profilaktycznemu (badania kontrolne, wczesne usuwanie podejrzanych zmian). Zobacz film: "Czy rak boi się noża?" Do innych czynników ryzyka zachorowania na nowotwór sutka należą: wiek powyżej 40. roku życia; rak w drugim sutku (nawet po radykalnym wyleczeniu pierwszego sutka); wczesne wystąpienie pierwszej miesiączki; stosowanie antykoncepcji hormonalnej przez ponad 4 lata przed urodzeniem pierwszego dziecka; późna menopauza; leczenie hormonalne przez ponad 10 lat; otyłość, która wystąpiła po menopauzie; narażenie na promieniowanie jonizujące. 2. Leczenie raka sutka Nowotwory sutka oraz nowotwory piersi leczy się kompleksowo, tzn. stosuje się leczenie chirurgiczne, radioterapię, chemioterapię i hormonoterapię. Leczenie chirurgiczne Pierwszym i podstawowym etapem leczenia raka piersi jest interwencja chirurgiczna. Polega na całkowitym usunięciu gruczołu piersiowego wraz z węzłami chłonnymi pachy. Operacja ta nosi nazwę mastektomii, powszechnie znana jest jako amputacja piersi. Przeprowadza się ją w znieczuleniu ogólnym, a poprzedza najczęściej biopsją cienkoigłową, czyli pobraniem komórek z guza i ich badaniem mikroskopowym. Już następnego dnia po mastektomii chora może wykonywać ćwiczenia, które mają zapobiec obrzękowi ręki po stronie operowanej. Obrzęk wynika z usunięcia węzłów chłonnych pachy, w wyniku czego limfa ma utrudniony odpływ z kończyny po operowanej stronie. Pacjentki zwykle wychodzą ze szpitala po tygodniu od operacji. Najczęściej stosowane leczenie raka sutka to radykalna amputacja piersi sposobem Patey'a. Chirurg wycina gruczoł piersiowy wraz z węzłami chłonnymi pachy, bez usuwania mięśnia piersiowego większego i mniejszego. Wskazaniem do zabiegu jest rak w stadium I lub II. Z kolei operacji nie przeprowadza się w przypadku bardziej zaawansowanych postaci raka. Jeszcze niedawno częstą procedurą było całkowite usunięcie sutka metodą Halsteada, czyli wraz z mięśniami piersiowymi oraz węzłami chłonnymi. Jednak teraz zabieg przeprowadza się wyłącznie wtedy, gdy guz jest duży lub w następstwie chemioterapii indukcyjnej występuje naciekanie mięśnia piersiowego większego przez guz. Przeciwwskazaniem do operacji są przerzuty odległe. Leczenie oszczędzające Leczenie oszczędzające, czy BCT (ang. Breast Conserving Treatment) jest zabiegiem usunięcia nowotworu na jego granicy, z zachowaniem tkanek zdrowych oraz węzłów chłonnych pachy. Operację przeprowadza się jedną z następujących metod: kwadrantektomia – inaczej segmentektomia, guz usuwany jest z marginesem przynajmniej 2 cm; lumpektomia – wycięcie guza z centymetrowym marginesem makroskopowo niezmienionych tkanek; tumorektomia – wycięcie guza nowotworowego bez marginesu, z intencją usunięcia wszystkich makroskopowo podejrzanych tkanek. Wraz ze zmniejszeniem marginesu poprawia się efekt kosmetyczny, ale zwiększa się możliwość powstania wznowy miejscowej. W ciągu sześciu tygodni po zabiegu chirurgicznym, ale nie później niż po dwunastu tygodniach, operowany obszar operowanego sutka oraz okolicy pachy poddaje się radioterapii. Przeciwwskazaniami do przeprowadzenia operacji oszczędzającej są: wieloogniskowy rak sutka, wznowa nowotworu po wcześniejszej kuracji oszczędzającej, przebyte już napromienianie guza, niemożność wyznaczenia granicy zdrowych tkanek wokół guza. Radioterapia Radioterapia może mieć charakter leczenia radykalnego, przedoperacyjnego, pooperacyjnego, a także paliatywnego. Napromienianie radykalne stosuje się rzadko, najczęściej w przypadku, gdy chora nie zgadza się na operację. Radioterapia przedoperacyjna najczęściej towarzyszy nowotworom III stopnia, czyli w przypadkach, gdy guz osiąga wielkość 5 cm i towarzyszą mu: obrzęk, powiększone węzły pachowe, czy zapadnięcie skóry nad zmianą. Po upływie mniej więcej 5 tygodni od napromieniowania w przypadku dobrego efektu nadchodzi czas na zabieg operacyjny. Radioterapia pooperacyjna stosowana jest w zaawansowanych stadiach choroby nowotworowej, w których nie ma pewności co do całkowitego usunięcia tkanki nowotworowej oraz w przypadkach operacji oszczędzającej we wczesnej fazie choroby. Radioterapia paliatywna bywa stosowana: w przypadku przerzutów do ośrodkowego układu nerwowego; u chorych z przerzutami do układu kostnego; w przypadku bólów i zespołów uciskowych spowodowanych przez zmiany nowotworowe. Chemioterapia Chemioterapia służy usunięciu mikroprzerzutów, których obecności nie można stwierdzić w wyniku badań diagnostycznych. Chemioterapia jest zalecana u chorych na nowotwór o charakterze inwazyjnym. Należy ją rozpocząć bezpośrednio po radykalnym leczeniu miejscowym, nie później niż po upływie ośmiu tygodni. Wskazane jest podanie sześciu cykli programu chemicznego w odstępach comiesięcznych. Chemioterapia raka sutka jest toksyczna i u wielu kobiet powoduje: nudności, wymioty, wypadanie włosów, neutropenię, zaburzenia miesiączkowania, wcześniejszą menopauzę. Systemowe leczenie uzupełniające powoduje wydłużenie czasu przeżycia. Hormonoterapia W wybranych przypadkach, oprócz chemioterapii, stosuje się również leczenie hormonalne. Hormonoterapia jest wskazana u kobiet, u których stwierdzono dodatnie receptory hormonalne w komórkach nowotworowych. Leczenie wspomagające Leczenie wspomagające polega na przeciwdziałaniu bólowi i zapobieganiu powikłaniom po leczeniu podstawowym. Jeżeli kobieta cierpi z powodu intensywnego bólu, niezbędne okażą się leki przeciwbólowe, podawane o określonych, stałych godzinach. W przypadku wystąpienia osteolitycznych przerzutów w kośćcu, najczęściej stosuje się bisfosfoniany, czyli leki redukujące ryzyko złamań patologicznych i dolegliwości związanych z hiperkalcemią. Leczenie wspomagające polega również na nawodnieniu (uzupełnieniu płynów), wyrównywaniu zaburzeń elektrolitowych i kontrolowaniu czynności nerek. W wyniku stosowania cytostatyków u kobiet często występuje neutropenia, powodująca większe prawdopodobieństwo rozwinięcia się infekcji. W przypadku choroby wskazane jest leczenie antybiotykami, a ciężki stan chorych wymaga hospitalizacji. 3. Rekonstrukcja piersi Najczęstszą konsekwencją nowotworów piersi jest jej amputacja. Dla kobiety oznacza ona nie tylko fizyczne okaleczenie, ale jest także ogromnym wstrząsem psychicznym. Istnieje jednak grupa zabiegów rekonstrukcyjnych sutka, które mają poprawić komfort życia chorej po mastektomii. Istnieje kilka metod odtwarzania gruczołu piersiowego: endoprotezy – poduszeczki z polimeru silikonowego lub wypełnione fizjologicznym roztworem soli, które wszczepia się pod skórę i mięsień piersiowy większy; ekspander – rozprężacz tkankowy, który umieszcza się pod skórą i mięśniem piersiowym większym; po usunięciu ekspandera wszczepia się endoprotezę; wszczepienie płata skórnego z warstwą tkanki tłuszczowej z mięśnia najszerszego grzbietu; wszczepienie wolnych płatów (pobranych z pośladka lub z brzucha) z mikrochirurgicznym zespoleniem naczyń; rekonstrukcja brodawki i otoczki – polega na przeszczepieniu drugiej brodawki lub na miejscowej plastyce. Pozytywne skutki psychologiczne operacji odtwórczych spowodowały, że zabiegi te zyskały stałe miejsce w nowoczesnym, kompleksowym leczeniu raka sutka. Jednak w niektórych przypadkach rekonstrukcja piersi jest przeciwwskazana, np. w przypadku rozsiewu choroby, wady serca chorej, cukrzycy lub w źle kontrolowanym nadciśnieniu tętniczym. 4. Rak sutka – rokowania Badania kontrolne u kobiet po mastektomii mają miejsce: co 3-4 miesiące przez pierwsze 24 miesiące po zabiegu; co 6 miesięcy przez okres 2-5 lat po zabiegu; co 1 rok przez okres 5-10 lat po zabiegu. Badania dodatkowe obejmują: badanie mammograficzne; badanie radiologiczne klatki piersiowej; badanie ginekologiczne i cytologiczne. Wszystkie pozostałe badania dodatkowe powinny być wykonywane według indywidualnych wskazań. Rokowanie w raku sutka ma związek z fazą, w której został wykryty oraz jego typem. Nawroty nowotworów wykrywa się najczęściej w okresie kilku pierwszych lat po zakończeniu leczenia – w 85% przed upływem 5 lat. Biorąc pod uwagę stopień zaawansowania nowotworu, rokowania pięcioletnie przedstawiają się następująco: stopień I – 95%; stopień II – 50%; stopień III – 25%; topień IV – 5%. Leczenie raka sutka, by było skuteczne, musi opierać się na wierze w wyjście z choroby. Wsparcie rodziny dla osoby z rakiem piersi jest niezwykle ważne. Nowotwór sutka wywołuje objawy somatyczne, ale świadomość choroby i jej skutków ma wpływ na psychikę pacjentki. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Moja afganica w wieku 7 lat miała usuwany guz sutka wielkości orzecha laskowego. Badanie histopatologiczne wykazało, że to guz złośliwy. Weterynarz powiedział, że przerzuty nastąpią do płuc i wątroby przez krew i limfę. Z tym guzem pies może żyć maksymalnie pół roku. Byłam załamana diagnozą. Żałowałam, że zdecydowałam się na badanie histopatologiczne. Postanowiłam się nie poddawać. Zaczęłam podawać mojej suni Essentiale forte osłaniające wątrobę i chrząstkę rekina, o której czytałam, że ogranicza rozwój naczyń krwionośnych nowotwora, tym samym spowolniając jego rozrost. Weterynarz wyśmiał moje zabiegi. Minęło pół roku, rok i sunia czuła się nadal świetnie. Tydzień przed jej śmiercią nerki odmówiły posłuszeństwa, później serduszko. Nie cierpiała, do ostatnich dni życia była pogodna, szalona, jak tylko chart potrafi być. Żyła 22 miesiące. Każdy z weterynarzy, któremu pokazywałam wynik histopatologiczny mówił, że żyła prawie półtora roku dłużej, niż powinna. Wierzę, że Essenitale i chrząstka przedłużyły jej życie. Odeszła 4 października ubiegłego roku. :cry: :cry: :cry: Bardzo ją kochałam i nadal kocham. Drgawki u psa, zwłaszcza w pełni zdrowego i w sile wieku, są czymś niepokojącym. Można opisać je jako niekontrolowane, nagłe ruchy wielu mięśni jednocześnie. Powodować może je wiele dolegliwości mniej lub bardziej niebezpiecznych dla życia pupila. Należy odróżniać je od dreszczy, czyli drżeń pojedynczych mięśni, które są całkiem normalne, gdy zwierzęciu jest zimno. Można je także zaobserwować podczas snu. Nie wymagają one interwencji weterynaryjnej – w przeciwieństwie do u psa są zawsze powodem do niepokoju. Warto wiedzieć, czego objawem są oraz jak pomóc zwierzęciu w czasie ich pies się trzęsie? Drgawki u psa nie są przypisane do jednej jednostki chorobowej. Mogą być wywołane przez wiele różnych czynników, niekoniecznie zagrażających życiu zwierzęcia. Konieczne jest jednak skonsultowanie się z lekarzem weterynarii, który wykluczy lub zdiagnozuje pewne to oznacza, kiedy pies się trzęsie? Drgawki mogą być objawem padaczki;zatrucia;choroby hormonalnej;spadku glukozy;niedokrwienia lub niedotlenienia mózgu;omdleń;zaburzeń także wystąpić u niektórych psów jako reakcja na podanie wideo: Nietypowe zwierzęta domoweNietypowe zwierzęta domoweJakie zwierzęta można trzymać w domu? Padaczka u psaJak wspomniano wcześniej, drgawki u psa mogą być spowodowane atakiem padaczkowym . Choroba ta dość często atakuje psa, a dokładniej mówiąc jego ośrodkowy układ nerwowy. Występować może bez jednoznacznej przyczyny lub na skutek zmian w mózgu, które powodowane mogą być przez uraz, zakażenie, a także chorobę nowotworową. Na padaczkę idiopatyczną narażone są w szczególności psy ras takich jak: owczarek collie, owczarek belgijski, owczarek niemiecki, labrador retriever, berneński pies pasterski, malamut, husky. Warto jednak zaznaczyć, że nie każdy atak drgawek stanowi podstawę do zdiagnozowania padaczki i podjęcia leczenia. Przesłanką do tego jest występowanie napadów częściej niż co 3–4 tygodnie, gdy pojawiają się serie napadów wielokrotnych oraz gdy atak drgawkowy ma miejsce do tygodnia od urazu. Najczęściej stosowane leczenie to leczenie objawowe przy użyciu leków przeciwdrgawkowych. Każdy przypadek drgawek powinien być jednak skonsultowany indywidualnie ze specjalistą – powyższy tekst nie powinien stanowić jedynej podstawy diagnozy. Atak właściwych drgawek u psa poprzedzony jest fazą zwiastującą. Cechuje ją nagła zmiana zachowania psa – podniecenie lub niepokój. Następnie pies przewraca się na bok, jego kończyny sztywnieją lub drgają, szczęki zaczynają kłapać, a szyja się wysuwa. Pies traci przytomność i pojawiają się drgawki całego ciała. W czasie ataku oczy psa mogą pozostać otwarte. Pojawić może się także ślinotok, chory pies może oddać bezwiednie kał lub mocz. Taki atak trwa kilka minut. Gdy pojawiają się drgawki u psa, należy położyć go w cichym i ciemnym miejscu. Należy ochronić jego głowę kocem, by uniknąć jej uszkodzenia. Warto też odsunąć wszelkie stoły, krzesła i inne meble, o które pupil może się uderzyć. W czasie ataku nie należy stymulować dodatkowo psa, ponieważ może doprowadzić to do hiperaktywności mózgu . Nie powinno się również dotykać i transportować zwierzęcia bez powodu. Konieczne jest to jednak, gdy atak trwa powyżej 10 minut. Wtedy konieczna jest wizyta u lekarza weterynarii, który wykona szczegółowe badania kliniczne. Pozwolą one na poznanie przyczyn ataku, postawienie diagnozy i odpowiednio dobranie leczenie. Chory pies – objawy pozostałeJak rozpoznać, że pies jest chory? Drgawki u psa z reguły nie są jedynym objawem chorobowym, który się pojawia. Nierzadko chory pies się trzęsie i jest osowiały . Bardzo często zdarza się to podczas gorączki, która może być objawem infekcji bakteryjnej lub wirusowej, która rozwija się w organizmie pupila. Warto zaznaczyć, że wysoka gorączka u psa ma miejsce, gdy temperatura ciała wynosi powyżej 39,5℃. W takim wypadku należy zgłosić się do lekarza weterynarii, który zdiagnozuje psa oraz przepisze odpowiednie leki. Jeśli pies wymiotuje i się trzęsie, może to oznaczać, że zwierzę się zatruło np. toksycznymi dla niego roślinami, przyprawami czy produktami spożywczymi. Jeśli jesteśmy pewni, iż przyczyną zatrucia nie są środki silnie drażniące, żrące, to możemy podać samodzielnie psu roztwór z wody utlenionej (1–5 mililitrów na każdy kilogram masy ciała, ale nie więcej niż 50 mililitrów na zwierzę). Konieczne jest także wizyta u lekarza weterynarii, który zleci leczenie objawowe. Pozwoli ono zapobiec np. odwodnieniu. Do innych niepokojących objawów towarzyszącym drgawkom należeć mogą: dyszenie, kaszel, kichanie, światłowstręt. Zobacz także:Autor:Adrian AdamczykŹródło zdjęcia głównego: Oscar Wong/Getty Images